Zenuwen gieren door je lijf. Je wordt wakker en vandaag is de dag dat je kind voor het eerst naar de middelbare school gaat. Jeetje wat spannend. In de blik van je kind zie je ook de spanning in zijn ogen. Wat een impact! Heel veel ouders zeggen ook: “Ik heb nooit geweten dat het zo’n indruk zou maken op mijn kind en op mijzelf. Als ik dit van tevoren geweten had, dan had ik het anders aangepakt”. Gelukkig heb je nu nog twee maanden. Lees nu vooral verder.
Het begint eigenlijk al bij die kennismakingsdag. Hoe komt je kind hiervan terug? Is er een klik met de mentor, heeft hij een leuke klas, ziet hij zich daar de komende jaren echt rondlopen? Als hij terug komt en het was leuk, dan ben je al gerustgesteld. Was het mwah, dan komt toch lichte stress om de hoek kijken. Hebben we wel de juiste keuze gemaakt? Is alles dan wel echt GOED? Met inschrijven voelde het fijn, maar nu komt toch de ANGST.
Je hebt nu minder controle. Je wilt hem het liefst beschermen voor alle slechte en kwade dingen op de wereldbol. Op de basisschool was alles veilig, vertrouwd en had je korte lijntjes. En nu is de tijd aangebroken dat je kind zelf de vleugels uit mag slaan. Mag hij zelf de wereld ontdekken met vallen en opstaan. Maar… zal hij het niveau aankunnen? Zal hij vrienden krijgen? Blijft hij wel zijn best doen aangezien de puberteit ook aanbreekt.
Eigenlijk zeg je: “Het beangstigd me dat hij de vleugels uit mag slaan en nu moet ik hem loslaten. HELP”. Maar wat je vergeet is dat je al jarenlang mee hebt gebouwd aan de basis van je kind. Je mag er dus nu ook op vertrouwen dat jij ze die basis hebt meegegeven waardoor ze nu echt op eigen benen kunnen staan. Dat zullen ze misschien anders doen dan jij hebt gedaan, maar ze mogen immers hun eigen pad bewandelen. Daarbij lopen ze niet alleen, maar hebben ze ook hun mentor ?
Maar als dit al in jou hoofd zo gebeurd, wat gebeurd er dan in het hoofd van je kind? Stopt hij deze gevoelens gemakkelijk weg, kan hij deze goed verbloemen of laat hij dit juist wel aan jou zien? Is je kind juist blij dat de periode van de basisschool wordt afgesloten en heeft hij zin in die volgende stap? Of laat hij het oude vertrouwde achter en is het toch ook wel heel spannend, want kan hij het allemaal wel? En dan heeft hij misschien ook nog wel last van de spanning die jij als ouders ook nog hebt, want kinderen voelen haarfijn aan als jij als ouder spanning hebt.
Maak deze spanningen dan ook bespreekbaar. Zowel die van jezelf, als die van je kind. Begin hier niet pas een week van tevoren over. Als je deze spanning lekker ver en veilig wegstopt, kan deze misschien wel op een andere manier naar voren komen door middel van hoofdpijn, buikpijn of emotionele uitbarstingen waardoor de sfeer juist minder fijn wordt.
Luister wat jou kind te vertellen heeft en vertel zelf ook tegen je kind hoe jij je hier onder voelt. Toon begrip en geef aan dat het normaal is wat hij voelt. Wacht hier niet mee tot dat je kind er zelf over begint, maar begin nu al met deze gesprekken. Ook al denk je dat dat niet nodig is of dat je het onnodig lastig maakt voor je kind.
En tenslotte ga samen ontspannen. Ga een stukje wandelen, fietsen, trap een balletje, teken of kleur samen iets of doe even mee met die game. Kijk welke dingen jouw rust geven en waarvan jouw kind ook weer tot rust komt. En een beetje spanning hoort erbij, nieuwe dingen zijn ook spannend. Maar ga vooral staan in dat vertrouwen, in dat van jou en van je kind dan kun je goed starten op die middelbare school.
Vind je het lastig of heeft je kind toch iets extra’s nodig? Je kunt altijd contact opnemen om te kijken wat ik voor je kan betekenen.